woensdag 4 november 2015

Allerheiligste nazomer

Er zijn van die dagen waarvan je zou willen dat ze nooit voorbijgingen: Allerheiligen 2015 was er zo een. Niet dat er mij een zeer groot geluk is overkomen, niet dat er weer een Berlijnse of andere muur gevallen is, dat de wereldvrede uitgebroken is, neen, gewoon, of eerder ongewoon, omdat het weer zo lekker was. Dat vroeg om een tochtje naar het Vennengebied, misschien het laatste dit jaar.

En dan gaat het eerst naar de uitkijktoren aan de Klotteraard. Bij helder weer heb je er altijd mooie gezichten, het tochtje naar boven loont altijd de moeite. Ik heb er al vaak gestaan, maar deze eerste november was wel heel speciaal. Daarboven waait het wel altijd - je staat dan ook op een hoogte van 12 meter - maar ditmaal was het anders: geen zuchtje wind was er te voelen, er was niet de minste luchtverplaatsing, de blaren aan de bomen kregen een dag respijt, die hoefden vandaag niet te vallen. Letterlijk bladstil noem je dat.

Net zo het wateroppervlak beneden: roerloos, geen rimpeltje dat een golfje zou kunnen verraden, een mooi egaal ven lag er beneden, glad als een spiegel waarin de bomen aan de oever zichzelf konden monsteren, hun bladverlies konden inspecteren. Om dat laatste gaven de naaldbomen dan weer niet veel.

En licht dat ieler en tengerder werd, waziger in de verte, toch al wat stervend in deze tijd van het jaar, dat wel. Maar echt om van te genieten was de wereld, zoals hij zich gedroeg!


De Kleine Klotteraard met verschuivend blauw



Idem, tweede versie

Een klein deeltje van de Kleine Klotteraard ligt aan de andere kant van het Bels Lijntje - de vroegere spoorlijn sneed het ven meedogenloos in tweeën - en daar kun je de zon na de middag steeds volop en overvloedig in het water zien schijnen, ook wanneer ze niet meer zo hoog aan de hemel staat als in volle zomer. En de zon in 't water laten schijnen: een mens apprecieert dat!



De zon in 't water laten schijnen

Doordat de bomen al stevig dunner in het blad zitten, kun je aan de overkant van de Steenweg op Baarle-Hertog het Zwart Water net zo glad zien liggen: in de zomer is dat nauwelijks het geval. Zoals algemeen geweten: elk seizoen heeft zijn charmes.


Het Zwart Water


Waterspiegeling


Berk in herfstkleuren vanaf de uitkijktoren

De Geheulse Dijk, eventjes voorbij de Nieuwe Bossen - op Merksplas ben je dan al - is een van de fotogeniekste plaatsen van het Vennengebied: je hebt er uitgestrekte weilanden en akkers, afgeboord met de bomen die vlak achter het Zwart Water staan. Als de zon dan laag genoeg staat, krijg je uitgelengde schaduwen van een boom waarvan het bladerdak doorzichtig geworden is: hij neemt een groot deel van het weiland voor zich


Geheulse Dijk: uitgelengde schaduw

Vroeger zegden de mensen dat met Allerheiligen de chrysanten op het kerkhof afvroren. Dit jaar was dat niet het geval: goedgunstige weergoden hebben op een november alle heiligen verslagen, en bovendien allerlei natuurschoon geboden! Wat goed is voor 's mensen humeur!

Geen opmerkingen: